Od najmłodszych lat Julia wyróżniała się życzliwością. Było to szczególnie widoczne w jej stosunku do bezpańskich zwierząt. Karmiła je i bawiła się z nimi. Z wiekiem pozostała tą samą życzliwą duszą.
Pewnego dnia, w drodze do pracy, poszła wynieść śmieci. Jakiś mężczyzna grzebał w pojemnikach. Kiedy zauważył Julię, odsunął się i udawał, że tylko przechodzi. Dziewczyna zauważyła, że nie był pijany, ale po prostu głodny i zapomniany. “Weź to, kup coś do jedzenia”, wręczyła mu pieniądze.
Bezdomny spojrzał na nią z oczami pełnymi strachu: “Poczekaj na mnie przy tej ławce do szóstej. Może będę w stanie ci pomóc”.
Julia powiedziała i poszła do pracy. Bezdomny czekał na nią. Kiedy podeszła do niego, wręczył jej różę. “Nie została skradziona, nie została zerwana. Pracowałem przy rozładunku i ją kupiłem” – powiedział. Julia zaprosiła go do swojego domu. Tam wysłała Igora (jak nazywano bomję) do łazienki i pobiegła do sklepu.
Kupiła bieliznę i odzież sportową. Później Ihor opowiedział swoją historię. W zeszłym roku jego ojciec wiózł samochodem swoją synową i wnuczkę do dentysty, kiedy wjechała w nich wywrotka. Nikt nie przeżył. Po strażniku Ihor zaczął czarno jęczeć. Nie mógł przestać.
W pobliżu nie było nikogo, kto pomógłby mu zejść z tego haju. Jego matka zmarła dwa lata temu, a żona dorastała w sierocińcu.
Jego przyjaciele jakoś się odsunęli, ale pojawiła się grupa pijaków. W końcu znalazł się bez dachu nad głową i bez dokumentów. Kiedy zdał sobie sprawę, że jest bezdomny, Igor nie był szczególnie zmartwiony. Nie miał o co i dla kogo walczyć. Pragnął tylko śmierci i powrotu do rodziny.
Nienawidził jednak myśli o samobójstwie. Zamiast tego wdawał się w różnego rodzaju bójki i sprzeczki, ale nie udało mu się umrzeć… Ale Julia, która dała mu 500 rubli i zaprosiła go do siebie, obudziła w nim nadzieję. Igor zaczął walczyć o siebie. O swoje dokumenty i prawa… Pół roku później pobrali się.
