Dziś jest rocznica ich ślubu. Oksana uwielbiała zaskakiwać męża miłymi niespodziankami w takie dni.
Więc tym razem, w tym szczególnym dniu dla ich rodziny, postanowiła zaskoczyć swojego ukochanego Jurczyka. Rano pozwolił swojemu ukochanemu pospać dłużej, nie budził go wcześnie i zrobił mu śniadanie. Yura szybko wziął prysznic, zaparzył sobie mocną kawę i po kanapce poszedł do pracy. Słońce już grzało przez okna, aż obudziło Oksanę. “Wow, już dziewiąta.
Zaspałam dzisiaj” – powiedziała do siebie w pustym mieszkaniu. Ale ze mnie niechluj. Przynajmniej mogłem zrobić kawę dla Yurchika. W porządku. Postaram się nadrobić zaległości. Jej myśli, podobnie jak myśli Oksany, błądziły chaotycznie po mieszkaniu. Po posprzątaniu pokoju udała się do kuchni, by przygotować ulubione serniki męża.
Kiedy otworzyłam drzwi zamrażarki, od razu zdałam sobie sprawę, co jeszcze ugotuję dla mojego ukochanego. Miały to być steki i frytki, które, nawiasem mówiąc, były również jego ulubionymi. Nucąc radośnie – czasem zgodnie, czasem niezgodnie – do ulubionych piosenek grających w jej słuchawkach, pospieszyła po kuchni, aby przygotować wszystko na kolację.
Po starannym ułożeniu wszystkiego na tacach, owinięciu folią i przykryciu ręcznikiem, Oksana zadowolona ze swojej pracy udała się do sypialni. Wyjęła z szafy jedną ze swoich ulubionych czerwonych sukienek, nałożyła jasny, a zarazem subtelny makijaż, założyła szpilki i na skrzydłach szczęścia poleciała do firmy męża, by zrobić mu niespodziankę. W biurze Jurija nie było nikogo. Oksana postanowiła poczekać, aż jej ukochany skończy spotkanie.
Ciszę w biurze przerwał wibrujący dźwięk telefonu komórkowego jej męża na biurku. Oksana nie miała w zwyczaju szperać w jego telefonie, ponieważ zawsze ufała swojemu ukochanemu. Postanowiła jednak sprawdzić, czy jest coś pilnego. To, co zobaczyła i przeczytała, po prostu ją oszołomiło: “Wszystko przygotowałam. Myślę, że się nie domyśli. To powinien być niezapomniany wieczór.” A nadawcą była Lanochka.
Zasłona łez zakryła jej oczy. Oksana wybiegła z gabinetu męża. Nie czuła pod sobą ziemi. Czuła się zdeptana. To było okrutne. Jeden po drugim wyrzucała z szafy wieszaki z ubraniami męża. Pachniały nim, jej sensem życia, który w ułamku sekundy stał się cudzy. Jak on mógł?
Zdradzał ją, a ona nawet tego nie podejrzewała. Jej Jurij, zawsze taki troskliwy i czuły, jak mógł tak dobrze udawać i ukrywać romans z inną kobietą? Tego dnia, z okazji rocznicy ślubu, Jurij wrócił wcześnie z pracy. Przekroczył próg sypialni i zamarł w bezruchu, nagle upuszczając na podłogę wazon z orchideą dla ukochanej.
Jego Oksana leżała na łóżku, pośród porozrzucanych rzeczy i była ślepa na świat za swoimi łzami. “Kochanie, co się stało?” podbiegł do niej. “Jak możesz zachowywać się tak, jakbyś nie znała powodu? Zdradzasz mnie. Nienawidzę cię! Nigdy ci nie wybaczę!
Byłem u ciebie w pracy i zobaczyłem tego cholernego SMS-a. Miłego wieczoru z Lanką. Idź! – Oksana, nigdy cię z nikim nie zdradziłem. Kocham cię.” – Nie wierzę w to… – Daj mi skończyć!” – Jurij już krzyczał, zakrywając jej usta dłonią, bo wydawało się, że Oksana go nie słyszy, a jedynie samą siebie – Lanochka to moja siostra Swietłana.
Możesz sprawdzić, masz jej numer. Poprosiłem siostrę, żeby zarezerwowała nam stolik w restauracji na dziesiątą rocznicę. To był również jej pomysł, aby zabrać nasze dzieci do siebie na weekend, abyśmy mogli być razem. Jak mogłaś tak o mnie myśleć, głupia dziewczyno?
Oksana przełknęła gorące łzy, a jej nierówny oddech powoli się uspokoił. Czuła się zawstydzona, przestraszona i szczęśliwa jednocześnie. Rzeczywiście, ogarnęła ją dziwna mieszanka uczuć.
Chciała coś powiedzieć, ale nie mogła znaleźć słów. Oparła się o swojego kochanka, opierając się o jego klatkę piersiową i ściskając go mocno, być może tak mocno, jak nigdy wcześniej. Yuri odpowiedział jeszcze mocniejszym uściskiem.
Przejechał dłońmi po włosach ukochanej i delikatnie pocałował ją w czubek głowy. – Pójdziemy do restauracji? Stolik jest zarezerwowany na siódmą, a jest już wpół do szóstej” – Yura jako pierwsza przerwała trwającą ponad dziesięć minut sielankę. “Ubiorę się szybko, ale co zrobimy z bałaganem, który zrobiłam?” – zapytała Oksana, mrużąc oczy ze wstydu. Jutro będziemy mieć dzień generalnych porządków. Wzięłam nawet wolne w pracy.
A dzisiaj cieszymy się naszymi wakacjami. Kocham cię, moja droga. I zawsze będę cię kochać. Nigdy w to nie wątp – oczy Jurija błyszczały szczerością. …Oksanę ogarnęły wspomnienia. Otarła niechciane łzy – łzy szczęścia. Dobra, dość wspomnień. Jej mąż właśnie wraca z pracy.
Kaczka gotuje się w piekarniku, a pokój jest wypełniony rodzinnym komfortem i miłością. “Niech Bóg da wszystkim tak szczęśliwe małżeństwo jak moje” – pomyślała Oksana, przeglądając wszystkie strony albumu ze zdjęciami. Jej mąż i ich dorosłe dzieci stali już na progu. A jego oczy, tak jak pięć, dziesięć, dwadzieścia lat temu, płonęły ogniem miłości. Tak jak jej.
