Rok temu rozstałem się z żoną. Mieszkaliśmy razem przez dwadzieścia pięć lat. Myślałem, że będziemy razem do końca. Ale nie, ona wolała innego mężczyznę. Więc zerwaliśmy. Samotne przebywanie w mieście jest dość nudne.
Moja córka mieszka w stolicy i od dawna prosiła mnie, żebym odwiedził jej wnuki. Dostałam urlop w pracy, więc uznałam, że to przeznaczenie. Spakowałem kilka prezentów i swoje rzeczy i pojechałem do córki.
Musiałem podróżować pociągiem przez jeden dzień. Spotkałem bardzo zabawną współpasażerkę. Wyglądała jak dziewczyna po dwudziestce. Jest ucieleśnieniem elegancji, ubrana w jedwabny top, skórzaną spódnicę i małą markową torebkę. Siedzi i rozgląda się dookoła z niezadowoloną miną, wydymając wargi. Cały jej wygląd wyraża arogancję i pogardę.
Wydaje mi się, że właśnie tak szlachetne damy zwykły patrzeć na zwykłych śmiertelników. Obserwowanie tej młodej damy było nawet zabawne. Co ona robiła w budżetowym pociągu? Przez telefon dość głośno i wyzywająco poskarżyła się koleżance na przybyszów, mówiąc, że psują atmosferę swoim wyglądem i zapachem, a także na to, że nie mają nic wspólnego z jej życiem.
Przez cały dzień kręciła nosem na wszystkich, prychała i wydymała wargi. Wieczorem zgłodniałem i rozpakowałem przyniesioną ze sobą bułkę.
Dziewczyna była zdegustowana, nie mogła tego znieść, a nawet powiedziała: “Jak ludzie to jedzą? Ja jadłem to, co zwykle: jajka, masło, szynkę, chleb, bekon, ser. Nie zwracałem uwagi na dziewczynę. Co mnie obchodziło, że nie smakowało jej moje jedzenie? Zjadłem, wrzuciłem resztki z powrotem do pojemnika, postawiłem go w kącie, położyłem się i zasnąłem.
Obudził mnie szelest, otworzyłem oczy i zobaczyłem, że dziewczyna zjada resztki mojego jedzenia po obu policzkach. – “Przepraszam… Po prostu nie mogłam się powstrzymać. Uśmiechnąłem się, obserwując jej rozbawioną minę.
