Mam dom w wiosce, który odziedziczyłem po babci ze strony ojca. Bardzo mnie kochała i za życia zapisała dom na moje nazwisko. Rzadko go odwiedzałem.
W tym roku w końcu zdecydowałem się pojechać, aby zobaczyć, w jakim stanie jest dom, aby dokonać napraw. Kiedy dotarłem na miejsce, byłem bardzo zaskoczony: w domu mieszkali sąsiedzi. Wynajmowali swój zniszczony dom rybakom, którzy przyjechali tu, aby zarobić pieniądze.
W wiosce znajduje się duże jezioro, które jest jedynym źródłem dochodu dla mieszkańców. Kiedyś była tu farma rybna, ale przestała działać i teraz w jeziorze jest mnóstwo ryb.
Nasi sąsiedzi postanowili wprowadzić się do mojego domu i żyć za pieniądze, które otrzymywali z wynajmu swojego domu. Grzecznie poprosiłem ich o opuszczenie mojego domu, ale odmówili. Pewna starsza kobieta powiedziała mi, że jestem młoda i mogę nawet mieszkać na ulicy. Rozzłościło mnie to: oznaczało to, że nie było dla mnie miejsca w jej domu, byłem zbędny.
Musiałem wrócić do miasta i poczekać, aż moi sąsiedzi się opamiętają. Ale oni nie zamierzali opuścić mojego domu. Przekonywali mnie, żebym go porzucił: “Niedługo wyjedziesz, w wiosce nie ma co robić, nie zostało nam dużo czasu, a w naszej ruinie ciężko żyć”. Próbowałem im wytłumaczyć, że muszą odejść, bo dom należy do mnie. Nie chcieli niczego słuchać. Byłem zagubiony, nie wiedziałem, co robić.
Mój przyjaciel poradził mi, abym zwrócił się o pomoc do policji. Ku mojemu zaskoczeniu, lokalny policjant poradził mi, abym zostawił starszych ludzi w spokoju, ponieważ i tak nie będę mieszkał w wiosce. Byłem wściekły, wyjaśniłem mu, że to mój dom i nie zamierzam dzielić go z obcymi, którzy włamali się do niego bez mojej zgody.
Miejscowy policjant odmówił mi pomocy. Postanowiłem sprzedać dom, nie miałem innego wyjścia. W końcu znalazłem kupca i doszliśmy do porozumienia. Sprzedałem swój dom za bardzo niską cenę, ale sąsiedzi nie chcieli go puścić; zrobili scenę i nazwali mnie egoistą, bezdusznym i bez serca.
