Ta historia została mi opowiedziana przez mojego przyjaciela i poruszyła mnie do głębi. Dwadzieścia lat temu mały, czteroletni chłopiec został sam w domu.
Dziecko płakało pod drzwiami, aż sąsiedzi zorientowali się, że coś jest nie tak. Okazało się, że ojciec porzucił syna i na dobre wyjechał z miasta. Już drugi dzień ludzie w bloku słyszeli płacz chłopca. Początkowo nie zwracali uwagi na płacz dziecka, ponieważ myśleli, że chłopiec się bawi, ale kiedy płacz nie ustawał w nocy i następnego dnia, sąsiedzi zdali sobie sprawę, że coś jest nie tak.
Zapukali do drzwi, aby zadzwonić do ojca dziecka, ale nikt nie otworzył drzwi, więc zadzwonili na policję. Trzydzieści minut później policja przyjechała, wyważyła drzwi i weszła do mieszkania. Mały chłopiec siedział na korytarzu i płakał.
Oleksiy został zabrany do szpitala, gdzie został umyty i nakarmiony. Pozostał w szpitalu przez kilka dni; chłopiec był wyczerpany, ponieważ nie jadł nic od dwóch dni. Ojca dziecka nigdy nie odnaleziono, a jego matka zmarła podczas porodu, więc chłopiec został umieszczony w sierocińcu.
Historia porzuconego dziecka szybko rozeszła się po mieście i młoda para chciała go adoptować. Na początku przychodzili do sierocińca i przynosili mu zabawki i słodycze, a potem go adoptowali. Oleksiy miał problemy rozwojowe: bał się ludzi, obcych dźwięków i nie potrafił dobrze mówić. Ale rok później chłopiec dogonił swoich rówieśników.
Był bardzo posłuszny, dobrze wychowany i zawsze posłuszny rodzicom. Po szkole poszedł na uniwersytet i studiował dziennikarstwo.
Zaczął pracować w telewizji jako prezenter i stał się bardzo znaną osobą w swoim mieście. Miał bardzo piękną dykcję i wymowę oraz wygląd, więc był zapraszany do różnych projektów radiowych i telewizyjnych; prowadził wiele programów i koncertów. Pewnego dnia jego własny ojciec, który nie widział chłopca od dwudziestu lat, chciał się z nim spotkać. Kiedyś zostawił syna w mieszkaniu: dziecko miało zaledwie cztery lata.
Teraz mężczyzna dowiedział się, że jego syn dorósł i stał się znanym prezenterem telewizyjnym, więc chce go zobaczyć. Chłopiec postanowił nie komunikować się z własnym ojcem.
Uważa, że ma już własnych rodziców, którzy go wychowali, a człowiek, który go porzucił, nie jest wart uwagi – i nie chce nic o nim wiedzieć. Jak myślisz, czy Alexey postępuje słusznie?
