Yura zauważył piękną dziewczynę na weselu swojego przyjaciela, stojącą w rogu restauracji i popijającą drinka. Yura postanowił do niej podejść i ją poznać. -“To wesele jest obrzydliwe”, powiedziała nagle dziewczyna. -Dlaczego? Ponieważ wszystko odbywa się w stylu kołchozu. Niektóre konkursy są staromodne, gospodarz nie jest już trzeźwy. Zaraz zaczną się banalne tańce. Lepiej już pójdę.
-Poczekaj, dokąd idziesz sam o tej porze, wezwę taksówkę i zabiorę cię do domu. -Do mojego domu? Nie, moi rodzice śpią. -Co twoi rodzice mają z tym wspólnego? Yuri nie rozumiał. -“Co ty jesteś, mały chłopiec? To jasne, dlaczego do mnie przyszedłeś, oboje jesteśmy pijani, więc mamy gwarancję, że spędzimy noc.
Chodźmy do ciebie. Dziewczyna miała na imię Tanya. Poprosiła Yurę, aby kupił jej ciasto, ponieważ nie mieli ciasta na weselu. Przyjechali do domu Yury i spędzili niezapomnianą noc. Zasnęliśmy w ten sposób.
Rano Yura poszedł do kuchni i zastał Tanyę siedzącego przy stole w koszuli, jedzącego ciasto. -“Jest bardzo smaczne, usiądź, naleję herbaty”. Usiedli przytulnie w kuchni, rozmawiając o wszystkim.
Yura zdał sobie sprawę, że dawno nie czuł się tak spokojnie i dobrze z dziewczyną. Przy niej dom wydawał się taki znajomy i wszystko wydawało się jaśniejsze niż było w rzeczywistości. A potem Tanya odeszła. Tak po prostu, nie zostawiając mu ani swojego numeru, ani miejsca pracy, ani domu. Jurij zaczął jej szukać wszędzie, gdzie tylko mógł.
Zapytał swojego przyjaciela, na którego weselu poznał Tanię, gdzie jest ta dziewczyna i kim ona jest. Ale przyjaciel nie wiedział, to była znajoma jego żony. Pewnego dnia Jurko szedł przygnębiony do domu, gdy zobaczył Tanię z tyłu: -“Tanya!” krzyknął, jakby zobaczył coś cennego na ziemi. Uściskali się i od tej pory nigdy się nie rozstawali. A ich ślub był najciekawszy, nie był zbiorowym weselem na farmie, jak to często bywa.
