Elena była zmęczona, kiedy wróciła do domu. Jej mąż poszedł za nią. Nie chcieli rozmawiać. Lena była bardzo zmęczona, bo to był ciężki dzień. „Lena, musimy porozmawiać”, powiedział Victor. „Teraz?” „Tak, jutro wiele się zmieni w naszym życiu. Nie chcę, żebyś była zaskoczona. Chcę ci powiedzieć wszystko z wyprzedzeniem.” – Dobrze, mam nadzieję, że zechcesz wyjaśnić, dlaczego wycofałeś się z dzisiejszej transakcji. Nie spodobał mi się klient. Nie chcę z nim pracować. Zdecydowałem, że nie potrzebujemy tej transakcji. Ale nie o tym chciałem rozmawiać. Więc o czym? Mam inną kobietę, i to od dawna. Byłem zadowolony z naszego wspólnego życia. Szczerze mówiąc, nie planowałem do niej iść, ale kilka miesięcy temu zrobiła mi siano.
A ty nie mogłeś tego zrobić. Co się dzieje? Olena zaczęła wspominać ich wspólne życie. Poznali się w instytucie i pobrali. Potem razem założyli firmę. Wkrótce odnieśli sukces, mieli pieniądze, kupili mieszkanie, potem drugie. Ale nie mieli dzieci… – Chcesz do niej jechać? – Nie. Chcę, żebyś odszedł. Już ci mówiłem, mam syna. Dziedzica. Potrzebujemy mieszkania. Oksana i mój syn wprowadzają się jutro. – Czekaj, jak to jutro? To też moje mieszkanie. Chcesz mieszkać z kochanką, bądź moim gościem. Chcesz rozwodu, proszę bardzo. Ale mamy duży majątek. Podzielimy mieszkanie. Jeśli chcesz je zatrzymać, w porządku, a potem zapłać mi moją część.
A poza tym, daj mi czas na spakowanie się, znalezienie nowego miejsca do życia… A co z firmą? Nie zamierzam się nią z tobą dzielić. Firma jest na moje nazwisko, a mieszkanie na nas oboje, ale jestem pewien, że mogę ci wszystko zabrać. Nie zamierzam się z tobą dzielić. Ostrzegam cię, że nie chcę cię więcej w tym domu ani w moim życiu. Jesteś zwolniony. A jutro przyjdzie tu Oksana. Jeśli nie zabierzesz swoich przemówień, po prostu je wyrzucę i zmienię zamki w mieszkaniu. To wszystko. Elena wyjęła najpierw jedną walizkę. Potem drugą. Znalazła torby i pudełka. Jeśli miała się spakować, spakowała tyle, ile mogła. Viktor najwyraźniej zasnął. Spakowała najcenniejsze naczynia i kilka antyków.
O 3 nad ranem otworzyła drzwi do sypialni i zapaliła światło. „Co robisz?” Wiktor podskoczył. „Pakowanie, oczywiście”. Rano odebrała telefon i zaczęła szukać prawnika. Jej mąż nie miał dostępu do jej kont. Prawnicy byli gotowi się z nią spotkać. Elena pokrótce opisała prawnikowi wszystkie wydarzenia, które miały miejsce w jej życiu w ciągu ostatnich 24 godzin. Alexander Stepanovich milczał przez długi czas, przyglądając się kobiecie z zainteresowaniem. „Czy coś jest nie tak?” „Przepraszam, szczerze mówiąc, spodziewałem się zobaczyć kolejną żonę trofeum. Młodą. A tu… jestem trochę zaskoczony.” – Tak na żywo. Ołeksandr potrząsnął głową: – Mam pytanie nie do ciebie. Mam pytania dotyczące twojego męża. Pomijając fakt, że jest po prostu draniem, zostawiając taką kobietę…
Nie rozumiem, na co on w ogóle liczy. Mieszkanie zostało kupione w małżeństwie i jest współwłasnością. Firma jest również krystalicznie czysta: musi zostać podzielona. „Przepraszam, Eleno, ale czy mogę cię prosić o twoje osobiste posiłki?” „Tak”, odpowiedziała. „A pieniądze? Jak planujesz podzielić swój kapitał?” ”Nigdy nie mieliśmy wspólnego budżetu, moje pieniądze są przy mnie. Samochód też jest zarejestrowany na moje nazwisko, nie roszczę sobie praw do jego samochodu. Interesuje mnie mieszkanie, firma i dacza – Twoja sprawa jest łatwa do wygrania. Będę zadowolony, jeśli zdecydujesz się na współpracę ze mną, ale każdy prawnik poradzi sobie z taką sprawą. Powiedz mi, gdzie zamierzasz mieszkać? – Spróbuję wrócić do domu. Ale jeśli dotrzyma obietnicy i zmieni zamki, będę musiała poszukać innego miejsca.
– Teraz sporządzimy pozew rozwodowy. I wniosek o podział majątku i osi…” Oleksandr wręczył jej klucze. »Co to jest?« – zapytała podejrzliwie Olena. ”Klucze do mojego drugiego mieszkania. Zwykle zatrzymują się tam przyjaciele, współpracownicy lub moi najmilsi klienci. Mieszkanie jest teraz puste. Napiszę ci adres.” – Nie… – Nie odmawiaj, Elena, będziesz żyła w dobrych czasach, niech chociaż jeden z twoich problemów rozwiąże się łatwo. Olena wróciła do swojego mieszkania, przespała się chwilę, po czym poszła do męża. Viktor zmienił zamki. Przez długi czas nikt nie odpowiadał na jej telefony. W końcu drzwi się otworzyły i Elena zobaczyła młodą i bardzo bystrą kobietę. „Obudziłaś moje dziecko. Nie hałasuj. Wiktora tu nie ma. To jest teraz mój dom.
– Mam kilka pytań. – Mów. – Chcę wiedzieć, ile lat ma twój syn. – Osiem miesięcy. – Dlaczego to się dzieje teraz? Dlaczego nie osiem miesięcy temu? – Kocham Wiktora, nie chciałam wywierać na niego presji, ale nie zgodził się na rozwód. I wtedy powiedziałam, że albo do końca tygodnia przeprowadzam się tutaj, albo jadę do matki do Żytomierza, a on już nigdy nie zobaczy siana. Proces był bardzo skomplikowany i długi. Ołena mieszkała w mieszkaniu Ołeksandra od kilku miesięcy. Od dawna była nie tylko klientką, ale i przyjaciółką. Wiktor zachowywał się okropnie. Nie przychodził na rozprawy sądowe, wpadał w złość. Udało mu się sfałszować dokumenty własności firmy.
A może były to prawdziwe dokumenty, które Elena podpisała przez pomyłkę w stosie papierów. Najważniejsze było to, że zamiast Yeleny, jego przyjaciel Stas był teraz współwłaścicielem firmy. „Sasza,” powiedziała Yelena pewnego wieczoru, „może powinniśmy po prostu zrezygnować z tej firmy. Zapłaci mi za mieszkanie. Za daczę też. Założę nową firmę i to wszystko.” – Nie chodzi tylko o twoją firmę. Twój mąż przekroczył granicę. Nie powiedziałam ci wszystkiego, ale on rozsiewa plotki na twój temat i… Nie powinnam ci tego mówić… – Sasza, wiesz, że i tak się dowiem – Wiktor opowiada o tym, jak na początku waszego wspólnego życia żułaś jego zdradę, zaszłaś w ciążę z innym mężczyzną, ale nie zostawiłaś dziecka, więc nie mieliście dzieci.
Olena sapnęła w szoku. Łzy napłynęły jej do oczu. A potem nagle odwróciła się do męża i pocałowała go w usta. „Jestem za, ale… czy chcesz to wyjaśnić?” „Właśnie otworzyłeś mi oczy i pomogłeś mi podjąć właściwą decyzję. Jutro spotkam się z Viktorem i dokończymy całą tę historię. A potem zaczniemy nową. Naszą, z tobą. Następnego dnia Olena czekała na Viktora w małym parku. Kiedyś było to ich miejsce. Mężczyzna bardzo niechętnie się z nią spotkał – Co? Czy wybrałaś to miejsce z jakiegoś powodu? Czy postanowiłaś przywołać stare wspomnienia? – Nie. – Po prostu nie ma tu zbyt wielu ludzi. „Przyszłam dać ci to – wręczyła mu teczkę – Co to jest? – zapytał.
– Pamiętasz, jak jakieś pięć lat temu byliśmy w klinice na badaniach kontrolnych? „Pamiętam, jak powiedzieli, że masz problemy… próbowaliśmy leków, ale nie pomogły.” „Okłamałam cię wtedy,” odpowiedziała Elena. Po prostu bardzo cię kochałam… ogólnie rzecz biorąc, to nie ja miałam problemy. Problemy były w tobie, nie mogłaś mieć dzieci”. Z tymi słowami wstała z ławki i wyszła z parku. Nagle zobaczyła Ołeksandra z ogromnym bukietem róż. „Co ty tu robisz?” – zapytała. „Z jakiegoś powodu byłem pewien, że będziesz smutna po rozmowie z Wiktorem. Postanowiłam przyjść i cię wesprzeć. Olena mocno przytuliła męża. Teraz wszystko będzie dobrze.
