Yura zauważył piękną dziewczynę na weselu swojego przyjaciela, stojącą w rogu restauracji i popijającą drinka. Yura postanowił do niej podejść i ją poznać. „To wesele jest obrzydliwe” – powiedziała nagle dziewczyna. -„Dlaczego tak mówisz?” „Ponieważ wszystko odbywa się w stylu kołchozu. Kilka staromodnych konkursów, gospodarz nie jest już trzeźwy. Teraz zaczną się banalne tańce. Lepiej już pójdę. -Poczekaj, dokąd idziesz sama o tej porze, wezwę taksówkę i zawiozę cię do domu. Nie, moi rodzice śpią. -Co twoi rodzice mają z tym wspólnego?
– Jurij nie zrozumiał. -Jesteś małym chłopcem? To jasne, dlaczego przyszedłeś do mnie, oboje jesteśmy pijani, więc mamy gwarancję, że spędzimy noc. Chodźmy do ciebie. Dziewczyna miała na imię Tania. Poprosiła Yurę, aby kupił jej ciasto, ponieważ nie mieli żadnego na weselu. Przyjechaliśmy do domu Yury i spędziliśmy niezapomnianą noc. Zasnęli tej nocy. Rano Yura poszedł do kuchni i zastał Tanię siedzącą przy stole w jego koszuli i jedzącą ciasto.
-„Jest pyszne, usiądź, naleję herbaty”. Siedzieli przytulnie w kuchni, rozmawiając o wszystkim. Yura zdał sobie sprawę, że dawno nie czuł się tak spokojnie i dobrze z dziewczyną. Przy niej dom wydawał się taki przytulny i wszystko wydawało się jaśniejsze niż było w rzeczywistości. A potem Tanya odeszła. Tak po prostu, nie zostawiając mu ani swojego numeru, ani miejsca pracy, ani domu.
Jurij zaczął jej szukać wszędzie, gdzie tylko mógł. Pytał swojego przyjaciela, na którego weselu poznał Tanię, gdzie jest ta dziewczyna i kim ona jest. Ale jego przyjaciel nie wiedział, była znajomą jego żony. Pewnego dnia Jurij szedł przygnębiony do domu, gdy zobaczył Tanię z tyłu: -„Tanya!” krzyknął, jakby zobaczył coś cennego na ziemi. Uściskali się i od tej pory nigdy się nie rozstawali. A ich wesele było najciekawsze, nie było to wesele w kołchozie, jak to jest w zwyczaju.
