Niedawno odwiedziłam moją szwagierkę, aby pomóc jej przy dzieciach. Sześć miesięcy temu pobłogosławiła nas bliźniaczkami, dodając dwie bryły szczęścia do naszego i tak już intensywnego życia rodzinnego.
Nasz pierwszy wnuk Vadik ma już 5 lat. Wygodny styl życia tej młodej rodziny jest w dużej mierze zasługą mojego syna, choć zasługę tę przypisuje sobie również moja synowa. Kiedy pobrali się po raz pierwszy, mój syn pracował w instytucji państwowej ze skromną pensją i świadczeniami, ale pragnienie mojej synowej do lepszego życia było bardzo silne.
W końcu jej uporczywe żądania zmusiły Siergieja, mojego syna, do zmiany pracy na lepszą, ale to nie zadowoliło jej na długo. W nowej pracy Serhij otrzymywał pokaźną pensję,
ale kosztem ogromnego nakładu pracy i czasu. Rzadko bywał w domu, pracując bez wytchnienia, często siedem dni w tygodniu. Tymczasem jego synowa cieszyła się wolnością finansową, wydając nieograniczone kwoty na ubrania i inne luksusowe przedmioty.
Ten komfort finansowy doprowadził ją do decyzji o powiększeniu rodziny, co zaowocowało narodzinami bliźniąt.
Moja niedomagająca zdrowotnie teściowa nie była w stanie zrobić zbyt wiele, a mój mąż był stale zajęty pracą, więc pozostałam głównym wsparciem dla mojej synowej. Pomimo początkowych trudności, sytuacja się poprawiła, aż zaczęła narzekać, że dzieci rzadko widują ojca.
Próbowałem ją edukować, wskazując, że ich wygodne życie to zasługa Siergieja. Ale ona pozostała nieugięta, porównując go do innych mężczyzn, którzy dobrze zarabiali, ale nie przepracowywali się.
Teraz nalegała, by znalazł pracę z przyzwoitym wynagrodzeniem, ale bardziej zrównoważonym harmonogramem.
Jej słowa były niepokojące, zwłaszcza gdy weźmie się pod uwagę, jak oddaje się luksusowi, chcąc, by jej mąż był bardziej obecny w domu bez uszczerbku dla ich stylu życia. Myślę, że powinna zdać sobie sprawę z realiów ich sytuacji, a mój syn powinien przypomnieć jej o poświęceniach, jakich dokonuje dla komfortu ich rodziny.
