W mojej klasie była dziewczyna o imieniu Natasza, która miała nadwagę od pierwszej klasy. Nasza wychowawczyni, Olga Pylypivna, uczyła nas szacunku dla wszystkich, bez względu na dzielące nas różnice.
Zasada ta dotyczyła zarówno Natalii, jak i innej koleżanki z klasy, Saszy, która miała problemy ze słuchem i mówiła z trudem. Nasza klasa przestrzegała tej etyki szacunku i inkluzywności przez wszystkie lata szkolne, nigdy nie wyśmiewając ani nie izolując nikogo z powodu jego odmienności. Był taki pamiętny moment na naszej maturze,
kiedy Sasha został wezwany do odebrania swojego certyfikatu. Cała klasa zgotowała mu owację na stojąco, doprowadzając jego matkę do łez. Było to świadectwo jedności i życzliwości, które zaszczepił w nas nasz ukochany i mądry nauczyciel. Wiele lat później, kiedy mój syn poszedł do pierwszej klasy, zauważyłam w jego klasie dwie dziewczynki z nadwagą.
Poradziłam mu, by nigdy się z nich nie wyśmiewał. Jednak na pierwszej konferencji z rodzicami dowiedziałam się, że jedna z dziewczynek, Valya, była poniżana i nie chciała przychodzić do szkoły. Inna dziewczynka,
Galina, w odpowiedzi na dokuczanie, była w stanie stanąć w swojej obronie i zyskała reputację, którą szanowali nawet chłopcy.
W końcu Valya przeniosła się do innej szkoły i miałam nadzieję, że przynajmniej tam znajdzie lepsze środowisko.
W międzyczasie Halyna zdobyła silne miejsce w klasie dzięki swojej odporności. Zastanawiając się nad tym doświadczeniem, zdałem sobie sprawę, jak ważną rolę odgrywają nauczyciele w kształtowaniu relacji między uczniami.
Nauczyciele muszą przede wszystkim uczyć szacunku i współczucia, aby zapewnić harmonijne środowisko dla wszystkich uczniów. Wiedzę zawsze można nadrobić.
