Igor, młody lekarz, i jego matka, Elizaveta Vasilievna, przeprowadzili się do małego miasteczka, pozostawiając za sobą życie pełne trudności i zdrady w dużej metropolii. Wkrótce ich losy skrzyżowały się ze starszym małżeństwem, Fiodorem i jego żoną, którzy byli pomijani przez własne dzieci. Kierując się współczuciem, Igor i Elizaveta zaczęli pomagać starszym ludziom w ich codziennych potrzebach. Starsza para, doceniając ich dobroć, zapisała Igorowi i Elizavecie swoje mieszkanie.
Jednak ten hojny akt zamienił się w prawny koszmar dla Igora, gdy kilka lat później dzieci zmarłej pary, oburzone testamentem, oskarżyły go o oszustwo. Podczas gdy Igor przebywał w areszcie podczas śledztwa, Yelizaveta martwiła się o sytuację z synem. Sprawa przybrała nowy obrót, gdy Anna, inna sąsiadka, zeznała w sądzie o bezinteresownej opiece Igora i Jelizawiety nad starszą parą. Jej zeznania, wraz z notatką od zmarłego Fiodora, wyjaśniły sytuację,
W rezultacie zarzuty przeciwko Igorowi zostały wycofane. W rezultacie Ihor i jego matka przeprowadzili się do pozostawionego mieszkania, a za zaoszczędzone pieniądze postawili pomniki Fedirowi i jego żonie. Historia ta dla wielu uwypukliła smutną rzeczywistość, w której osoby starsze często stają się drugorzędne w stosunku do interesów swoich dzieci, o których pamięta się tylko poprzez ich dziedzictwo. Ale prawdziwa wartość leży w miłości i szacunku, a nie w bogactwie materialnym.
