Zina zawsze czuła się nie na miejscu w towarzystwie rodziców swojego chłopaka, Aleksieja. Zdecydowanie jej nie akceptowali, choć nigdy nie mieli do niej konkretnych pretensji. To sprawiało, że każde spotkanie między nimi było niezręczne i napięte. „Zina, znowu idziesz ze mną na kolację z moimi rodzicami? Jesteś pewna?” – zapytał pewnego wieczoru Aleksiej z pewnym niepokojem. „Tak, Aleksiej. To dla mnie ważne, aby spróbować zbudować z nimi relację. W końcu to twoi rodzice”, odpowiedziała Zina z przekonaniem, starając się ukryć swój niepokój.
Podczas kolacji atmosfera była tradycyjnie napięta. Rodzice Ołeksija ledwie zamienili słowo z Ziną, a ich spojrzenia były zimne i zdystansowane. „Mamo, tato, naprawdę doceniam Zinę. To wspaniała osoba. Nie możecie dać jej szansy?” Aleksiej próbował stanąć w jej obronie. „Synu, chcemy dla ciebie jak najlepiej. My… po prostu jej nie lubimy. Bez wyjaśnienia” – odpowiedziała matka Aleksieja, zachowując spokój. Zina mogła to wyczuć,
Poczuła, jak serce ściska jej się z urazy, ale postanowiła zachować spokój i godność. „Rozumiem, że chcesz dla Ołeksija tylko tego, co najlepsze. Obiecuję, że zrobię wszystko, co w mojej mocy, by go uszczęśliwić. Mam nadzieję, że z czasem będziesz w stanie zobaczyć mnie w lepszym świetle” – powiedziała Zina, starając się brzmieć pewnie. Po tym wieczorze Zina i Oleksiy postanowili, że będą budować swój związek wyłącznie w oparciu o swoje uczucia, a nie opinie innych. Zdali sobie sprawę, że nie zawsze można zadowolić wszystkich, a czasami trzeba po prostu być wiernym sobie i swoim uczuciom.
