Miałam zaledwie siedemnaście lat, gdy po raz pierwszy zobaczyłam Antona. Jego wesołe oczy i śmiały uśmiech natychmiast przyciągnęły moją uwagę. Szybko staliśmy się nierozłączni, spędzając ze sobą każdą wolną godzinę. Teraz mam dwadzieścia sześć lat i nadal jesteśmy razem, ale życie stało się bardziej skomplikowane. Po tylu latach wciąż nie wzięliśmy ślubu. I nie chodzi nawet o nas, ale o naszych rodziców, którzy nie akceptują naszego związku.
Moi rodzice uważają, że Anton nie osiągnął wystarczającej pozycji w życiu, aby zapewnić mi przyszłość, a jego rodzina uważa, że nie jestem odpowiednia dla ich syna pod względem statusu społecznego. “Dlaczego nie mogą po prostu cieszyć się naszym szczęściem?” Zapytałam Antona pewnego dnia, gdy siedzieliśmy na starej drewnianej ławce w naszym ulubionym parku.
w naszym ulubionym parku. “Po prostu boją się nowego, nieznanego” – odpowiedział, biorąc mnie za rękę. “Ale to jest nasze życie i to my musimy zdecydować, jak je przeżyć”. Te słowa brzmiały jak mantra przez te wszystkie lata, ale teraz poczułam, że nadszedł czas, aby działać. “Może powinniśmy po prostu wyjechać? Zacząć wszystko od nowa, gdzie nikt nas nie zna?” – zasugerowałam pewnego dnia, patrząc na światła miasta nocą. Anton zastanowił się przez chwilę. “Brzmi kusząco, ale nie możemy uciekać od wszystkich naszych problemów. Spróbujmy jeszcze raz z nimi porozmawiać. Razem.” Tak też zrobiliśmy. Zorganizowaliśmy kolację, na którą zaprosiliśmy obie nasze rodziny. Ten wieczór był pełen napiętej ciszy i ciężkich spojrzeń,
Ale pod koniec dyskusji mieliśmy już swój punkt widzenia. “Kochamy się i chcemy być razem” – powiedział Anton, jego głos był niezachwiany. “Mamy nadzieję na wasze błogosławieństwo, ale z waszym błogosławieństwem lub bez niego, będziemy razem”. Tej nocy nasi rodzice nie powiedzieli ani słowa w odpowiedzi, ale w ich oczach widziałem odbicie zrozumienia, na które czekaliśmy. Widzieli naszą miłość i determinację, by być razem, bez względu na wszystko. I chociaż nie dali nam jasnej odpowiedzi, czuliśmy, że zrobiliśmy właściwy krok w kierunku naszego przyszłego wspólnego życia.
