Pamiętam, że kiedy byłam w szóstej klasie, moje serce po raz pierwszy zabiło szybciej na widok Wowy. Był taki atrakcyjny i zabawny – zawsze sprawiał, że czułam się podekscytowana. Ale byłam zbyt nieśmiała, by przyznać się do swoich uczuć, a teraz, kilka lat później, byłam już na drugim roku studiów, a Vova wciąż był w moich myślach.
Tego wieczoru, zmęczona bezsennością i niekończącymi się myślami o nim, w końcu zdecydowałam się na odważny krok. Napisałam do niego wiadomość, serce biło mi jak szalone, gdy czekałam na odpowiedź.
Czekałem na odpowiedź. Minuty ciągnęły się w nieskończoność, ale nagle na ekranie pojawiła się wiadomość. Jego słowa sprawiły, że zamarłem: “Cieszę się, że napisałaś. Przez cały ten czas też o tobie myślałem, ale nie wiedziałem, jak ci to powiedzieć”. Ponownie przeczytałam jego wiadomość, nie wierząc własnym oczom. Czułam się, jakbym śniła. “Mówisz poważnie? Nie mogę uwierzyć, że to prawda” – napisałam, ledwo mogąc powstrzymać swoje podekscytowanie. “Tak, to prawda” – odpowiedział. “Zawsze czułem do ciebie coś wyjątkowego, ale bałem się, że mnie odrzucisz”. Wymieniliśmy kilka wiadomości, wspominając nasze szkolne czasy, śmiejąc się z zabawnych incydentów i dzieląc się wspomnieniami. Vova zaproponował spotkanie, aby omówić to wszystko osobiście,
zgodziłem się bez wahania. Następnego dnia, kiedy spotkaliśmy się w kawiarni, siedzieliśmy patrząc na siebie z niedowierzaniem i radością. “Zawsze myślałam, że nawet mnie nie zauważasz” – wyznałam. “Jak mógłbym cię nie zauważyć?” – uśmiechnął się – “Zawsze byłaś dla mnie wyjątkowa”. Od tego dnia nasze spotkania stały się częścią naszego codziennego życia. Nie mogłam uwierzyć, że moja dawna miłość jest teraz moją rzeczywistością. Oboje śmialiśmy się z tego, jak długo ukrywaliśmy nasze uczucia, ale byliśmy szczęśliwi, że w końcu się odnaleźliśmy.
