Wszystkie pielęgniarki opiekujące się przystojnym mężczyzną, który był w śpiączce i żył w stanie wegetatywnym, w tajemniczy i nieoczekiwany sposób zaszły w ciążę — a kiedy prawda wyszła na jaw, wszyscy byli w szoku…
Pielęgniarki wciąż pamiętały moment, kiedy zobaczyły go po raz pierwszy.
Pokój 217. Wysoki, ciemnowłosy mężczyzna leżący nieruchomo na białym szpitalnym łóżku wyglądał, jakby właśnie wyszedł z okładki magazynu. Nazywał się Ethan Ward, był 33-letnim architektem, który sześć miesięcy wcześniej uległ wypadkowi samochodowemu. Wypadek pozostawił go w stanie trwałej wegetacji, z otwartymi, ale pustymi oczami, z żywym, ale niedostępnym ciałem.
Pierwszą osobą przydzieloną do opieki nad nim była pielęgniarka Sarah Coleman. Potem przyszły Lydia, Renee i Clara – wszystkie należące do tej samej nocnej zmiany. Często żartowały, że Ethan jest „najprzystojniejszym nieprzytomnym mężczyzną w Ameryce”. Myły go, zmieniały pościel, regulowały rurkę tlenową i czytały mu. Żadna z nich nie wyobrażała sobie, że kiedykolwiek ponownie otworzy oczy. Produkty do pielęgnacji dla mężczyzn
Wtedy, jedna po drugiej, zaczęły dziać się dziwne rzeczy. Sarah zemdlała podczas obchodu. Lydia zaczęła wymiotować podczas swojej zmiany. Renee skarżyła się na zawroty głowy. W ciągu dwóch miesięcy wszystkie cztery pielęgniarki uzyskały pozytywny wynik testu ciążowego.
W szpitalu rozeszły się plotki.
Żadna z pielęgniarek nie miała partnera, a przynajmniej nie w ostatnim czasie. Kiedy administracja dowiedziała się, że wszystkie cztery zostały przydzielone do pokoju Ethana, podejrzenia rozprzestrzeniły się błyskawicznie. Ktoś zasugerował, że to wirus, inni szeptali o nieudanym eksperymencie medycznym.
Dyrektor zlecił przeprowadzenie pełnego śledztwa — w tym testów na ojcostwo, mimo że wydawało się to niemożliwe. Jednak wyniki badań DNA ujawniły coś, na co nikt nie był przygotowany:
wszystkie cztery płody miały tego samego ojca — a DNA pasowało do Ethana Warda, mężczyzny w śpiączce.
Szpital z dnia na dzień zamienił się w miejsce zbrodni. Korytarze wypełniły się detektywami, dziennikarzami i urzędnikami państwowymi. Jak mężczyzna w stanie śpiączki mógł zapłodnić cztery kobiety pozostające pod opieką medyczną?
Sprawę prowadził detektyw Marcus Hale. „Nie szukamy cudów” – powiedział swojemu zespołowi. „Szukamy osoby”.
Zaczęli od przejrzenia nagrań z kamer monitoringu. Większość z nich pokazywała pielęgniarki spokojnie wykonujące swoje obowiązki – nic niezwykłego. Jednak pewnej nocy, około godziny 2:47, kamera w pobliżu pokoju Ethana przestała działać na trzy minuty. Kiedy znów zaczęła działać, wszystko wydawało się normalne. W tym samym tygodniu odkryto ciążę Sarah.
Analiza kryminalistyczna wykazała, że próbki nasienia Ethana – pobrane do badań przez neurologa dr. Alana Kremera – były przechowywane w laboratorium kriogenicznym szpitala. Kremer pracował wcześniej w medycynie reprodukcyjnej i miał pełny dostęp do próbek. Jednak kiedy policja udała się do niego, aby go przesłuchać, zastała puste biuro, wyczyszczony komputer i brak paszportu.
Długotrwała opieka
Zlokalizowanie go zajęło trzy tygodnie — ukrywał się w wynajmowanym mieszkaniu poza Denver. Podczas przesłuchania dr Kremer przyznał się do wszystkiego.
„Chciałem udowodnić, że ludzka świadomość może wpływać na biologię” — powiedział. „Mózg Ethana wykazywał minimalną aktywność. Uważałem, że stymulacja jego komórek może… ponownie połączyć go z życiem”.
Potajemnie wykorzystał próbki Ethana do sztucznego zapłodnienia pielęgniarek podczas pracy – dodając do ich rękawiczek do kroplówek mikroskopijne dawki. Jego pokręcone uzasadnienie brzmiało: „Były to zdrowe, kompatybilne obiekty. Była to szansa na stworzenie życia z krawędzi śmierci”.
Pielęgniarki były zdruzgotane. Ufały mu. Chociaż stan Ethana nigdy się nie poprawił, każda z kobiet pozostała z przypomnieniem o przerażającym eksperymencie lekarza.
Kilka miesięcy później historia trafiła do mediów w całym kraju.
„Skandal z dzieckiem w śpiączce” zdominował wszystkie nagłówki. Szpital stanął w obliczu pozwów sądowych, pielęgniarki musiały znosić inwazyjne wywiady, a dr Kremer został skazany na dożywocie za napaść medyczną i przestępstwa bioetyczne. Subskrypcja witamin prenatalnych
Sarah, Lydia, Renee i Clara podjęły różne decyzje dotyczące swoich ciąż. Sarah postanowiła urodzić dziecko – chłopca, któremu nadała imię Noah. „Nie wybrał on, w jaki sposób przyszedł na świat” – powiedziała w wywiadzie. „Ale zasługuje na to, by żyć w prawdzie”.
Rodzina Ethana odwiedzała go od czasu do czasu. Jego matka, cicha kobieta o siwych włosach i drżącym głosie, często siedziała przy jego łóżku. „Zawsze był miły” – szepnęła kiedyś do Sarah. „Mam nadzieję, że nigdy nie dowie się, co zrobili z jego imieniem”.
Dwa lata później Ethan zmarł z powodu niewydolności narządów. Sarah uczestniczyła w jego pogrzebie, trzymając Noah za rękę.
Dziecko miało zielone oczy ojca – te same oczy, które kiedyś wpatrywały się bez wyrazu w sufit pokoju 217.
Nikt już nigdy nie wspomniał o tym, co wydarzyło się za białymi ścianami szpitala, ale skandal ten na zawsze zmienił politykę szpitali w całym kraju. Wprowadzono nowe przepisy dotyczące bioetyki, wymagające bardziej rygorystycznego postępowania z próbkami genetycznymi i protokołów zgody personelu.
Wiele lat później Sarah napisała wspomnienia zatytułowane
„Człowiek, który nigdy się nie obudził”, będące świadectwem nie tragedii, ale odporności kobiet, które nie zgodziły się milczeć.
Kiedy pojawiła się w telewizji, zakończyła wywiad przesłaniem, które uciszyło salę:
„Sprawiedliwość nie zawsze polega na karaniu. Czasami polega na odmowie pozwolenia, aby horror zdefiniował to, kim się stajesz”.
Jeśli przeczytałeś aż do tego miejsca —
Co byś zrobił, gdybyś był jedną z pielęgniarek?
Zatrzymałbyś dziecko… czy odszedł od wszystkiego?
Daj mi znać w komentarzach — Twoja opinia może mnie zaskoczyć.
