Anna ma dwadzieścia sześć lat. Mieszka w stolicy z mężem i rocznym synem Andrijem. Mieszkali razem przez trzy lata, a kiedy Anna była w siódmym miesiącu ciąży, wzięli oficjalny ślub.
Rodzice Ivana mieszkają w małym miasteczku czterysta kilometrów od stolicy. Teściowa przyjeżdżała do nich kilka razy na kilka dni, zapraszając młodych ludzi do siebie. I tak, gdy ich syn nabrał sił i był w stanie znieść długie podróże samochodem, Anna i Ivan postanowili odwiedzić teściów.
Rodzice Ivana z niecierpliwością czekali na przybycie swoich gości, dzwoniąc co godzinę i sprawdzając postępy. Anna myślała, że przygotowali smakołyki i nie mogą się doczekać powitania swoich drogich gości. Wyobraź sobie jej zdziwienie, gdy po przyjeździe odkryła, że nie ma nakrytego stołu.
Co więcej, ponieważ nowożeńcy wyjechali po powrocie Ivana z pracy (nie jedząc nawet kolacji) i przyjechali późno, teściowie już szykowali się do spania. “No cóż, z synem nie było żadnych problemów, został nakarmiony po drodze, a po przyjeździe zjadł kilka ciasteczek i został położony do łóżka.” “Nina Semeniwna, co powiesz na filiżankę herbaty z drogi?” – powiedziała Anna do teściowej, zbierając się na odwagę. “Jest późno” – teściowa wyglądała na zaskoczoną
– “Naprawdę jesz o tej porze? Nie jestem przyzwyczajona do jedzenia kolacji bez niego. Z połową serca Hanna i jej mąż zdołali wybłagać zabicie robaka. Następnego dnia była już dwunasta i nikt nie miał zamiaru zaproponować gościom śniadania. Po raz kolejny Anna musiała błagać o jedzenie. Zostali nakarmieni pierogami kupionymi w sklepie. Na każdym talerzu było po pięć pierogów.
Kiedy jej synowa musiała błagać o jedzenie na kolację i następnego dnia na śniadanie, zażądała, aby jej mąż wrócił do domu. “Jeśli twoi rodzice nie wiedzą, jak być gospodarzami lub nie chcą być gospodarzami, nie postawię więcej stopy w tym domu!” Anna powiedziała mężowi, kiedy wróciła do domu.
