Serhij zawsze był bardzo poważnym człowiekiem. Zanim ożenił się z Marusią, wymienił wszystkie podłogi w domu, dach, przebudował werandę, zadbał o ogród i kupił wszystkie sprzęty do domu.
Marusia była córką sołtysa ich wsi, a sam teść cieszył się, że Serhij zostanie jego zięciem, ponieważ był godnym pozazdroszczenia panem młodym, abstynentem, pracowitym i bardzo poważnym człowiekiem. On i Marusia mieli trzy dziewczynki rok po roku – Vira, Nadia i Lyuba. Dopiero później, gdy Marusia była jeszcze bardzo młoda i piękna, zachorowała i zmarła w ciągu kilku dni.
Podczas warty Serhij trzymał się dzielnie, nie pokazując nikomu swoich łez. Nikt nie mógł się domyślić, jak było mu ciężko, ale po pewnym czasie ramiona Siergieja osłabły.
Do tego czasu jego dwie pierwsze córki wyszły już za mąż. Również za poważnych i miłych facetów. Tylko młodszej się nie spieszyło i Siergiej bardzo się o nią martwił. Była bardziej zainteresowana nauką niż małżeństwem. Serhij zdecydował, że Ljubę należy wysłać do miasta, aby mogła wykazać się talentem na uniwersytecie. Luba nie zawiodła, ukończyła studia z wyróżnieniem i spotkała tam swoją miłość. Wyszła za mąż za Kostię.
Przez rok po ślubie nie pojawiła się w rodzinnym domu, a potem ona i jej mąż w końcu przyjechali w odwiedziny. Jej ojciec i siostry przywitali ich radośnie, wesoło i nakryli duży stół.
Ale ojciec widział, że coś jest nie tak w rodzinie Luby, coś się stało. Kiedy siostry wróciły do domu, Ljuba powiedziała ojcu, że urodziła syna. Serhii był bardzo szczęśliwy, ponieważ był to pierwszy chłopiec w ich rodzinie.
Ale Ljubie udało się go zdenerwować… Musieli oddać go do sierocińca, ponieważ w ogóle nie miał nóg. Serhij myślał całą noc, a rano postanowił, że pojedzie do miasta i zabierze wnuka do siebie. Przecież Ljuba i Kostia są jeszcze młodzi, nie widzieli życia i to wszystko jest dla nich wielką przeszkodą, a to przecież jego własny wnuk, więc lepiej, żeby mieszkał w rodzinie, a Siergiej sam się nim zajmie.
