Byliśmy razem od prawie dwóch lat, kiedy sytuacja uległa dramatycznej zmianie. Zanim mój chłopak wyjechał na dwumiesięczny staż za granicę, nasz związek był stabilny. Jednak gdy tylko wyjechał, wszystko się zmieniło.
Zostawił mnie dwa tygodnie przed planowanym powrotem do domu. Kiedy wrócił, pierwszy tydzień wydawał się obiecujący, ponieważ pogodziliśmy się.
“To przez nerwy, odległość, wszystkie sprawy…”, usprawiedliwiał swoje zachowanie, odnosząc się do napięcia naszej pierwszej długiej rozłąki. Ale spokój był krótkotrwały. Wkrótce zaczęliśmy się kłócić… chamstwo, kłótnie… podniósł na mnie rękę. Mimo to moje głębokie uczucia do niego sprawiły, że wielokrotnie mu wybaczałam.
Kazał mi pracować, zrobić prawo jazdy, kupić nam samochód, mimo że sam nie prowadził ani nie posiadał samochodu. Jego oczekiwania dotyczyły również prezentów, choć sam rzadko je dawał.
W ciągu prawie dwóch lat podarował mi tylko trzy bukiety, a nawet one zwiędły następnego dnia. Kiedy wymieniłam jego wady, w tym wydawanie wszystkich pieniędzy na piwo i upokarzające wyzwiska, ból był namacalny. Stałam się tak niepewna siebie, że zwątpiłam w swoją wartość. Trzy dni temu odeszłam od niego.
Zostawiłam go i to było takie trudne… Nie mogę przestać myśleć o dzwonieniu do niego, bez względu na wszystko. Zostawił mnie załamaną, nie wiedzącą jak żyć dalej. Czas nie pomaga. Co jest ze mną nie tak? Jak mogę wyjść z tej sytuacji?
