Anna i Alla były siostrami, ale ich relacje zawsze były dalekie od ideału. Przy różnicy wieku wynoszącej trzy lata, nieustannie znajdowały powody do kłótni i nieporozumień. Młodsza, Ałła, często narzekała, że Anna jest zbyt sztywna i surowa, a Anna z kolei oskarżała Ałłę o niedojrzałość i humory.
Jednak, jak to często bywa, czas sam dostosował ich relacje. Wraz z wiekiem siostry zaczęły zdawać sobie sprawę, że pomimo wszystkich różnic i konfliktów, łączy je coś, czego nie da się zniszczyć – siostrzana więź. Jeden incydent w szczególności zmienił ich relacje.
Kiedy Anna miała 25 lat, a Ala 22, młodsza z nich znalazła się w trudnej sytuacji życiowej po zerwaniu z chłopakiem. Przyszła do Anny po wsparcie i ku jej zaskoczeniu, Anna zareagowała współczuciem, a nie obwinianiem.
“Myślałam, że powiesz ‘a nie mówiłam’, ale tak się nie stało” – powiedziała Alla, siedząc w kuchni Anny i popijając herbatę. Anna uśmiechnęła się: “Wiesz, ja też wiele się nauczyłam przez te lata. Różnimy się, ale to nie znaczy, że nie mogę być przy tobie, kiedy mnie potrzebujesz”.
Ta rozmowa była punktem zwrotnym w ich relacji. Siostry zaczęły się więcej komunikować, dzieląc się swoimi uczuciami i doświadczeniami. Zdały sobie sprawę, że pomimo wszystkich dzielących je różnic, mogą na sobie polegać w trudnych chwilach. “Wiesz, zawsze myślałam, że nasze zrozumienie przyjdzie dopiero z wiekiem” – powiedziała kiedyś Anna. “I tak się stało” – odparła z uśmiechem Alla.
Od tego czasu siostry stały się nie tylko krewnymi, ale także przyjaciółkami. Zdały sobie sprawę, że siostrzeństwo to coś więcej niż tylko wspólna krew. To możliwość zrozumienia i zaakceptowania siebie nawzajem takimi, jakimi są.
