Trzydzieści lat temu, w wieku 17 lat, moja matka dowiedziała się, że jest ze mną w ciąży, co wywołało wielki skandal w rodzinie. Moja babcia uznała to za hańbę i nalegała na pozbycie się dziecka. Jednak mój ojciec nie był przeciwny małżeństwu i wkrótce moi rodzice pobrali się.
Zaczęli mieszkać razem w domu mojej babci, gdzie moi rodzice często spotykali się z jej dezaprobatą. Z czasem mój ojciec zaczął spędzać czas poza domem, a po przeprowadzce do własnego mieszkania jego zachowanie uległo pogorszeniu.
Kiedy miałem około trzech lat, babcia przygarnęła mnie z powodu trudnej sytuacji rodzinnej.
Chociaż mój ojciec był wspaniałą osobą, gdy był trzeźwy, życie mojej matki z nim nie było łatwe. Mieszkali razem przez dziewięć lat, po czym rozwiedli się, a moja matka zaczęła mieszkać z moim ojczymem.
Życie z moimi dziadkami było biedne, ale szczęśliwe, chociaż brakowało mi miłości i uwagi mojej matki. Moja matka, zawsze bystra i towarzyska, miała trudności z moimi problemami zdrowotnymi i wstydziła się mojego stanu. Chociaż czasami się mną opiekowała, nie mieliśmy ciepłej i pełnej zaufania relacji. Nawet jako dorosły nigdy nie byłem w stanie nawiązać bliskiej relacji z moją matką. Pomimo jej publicznych deklaracji o miłości do mnie, prywatnie potrafiła być okrutna.
Te myśli dręczą mnie i obawiam się, że nie będę w stanie zostać dobrą matką, ponieważ nie mam w życiu przykładu matczynej miłości.
