Rok temu mój mąż opuścił rodzinę, poznał inną kobietę, którą kocha; mnie nigdy nie kochał. Nie mogłam wtedy iść do pracy, mój młodszy syn miał tylko półtora roku, a starszy był w przedszkolu. Miałam tylko siostrę, ale ona mieszka w innym mieście.
“Podziękuj, że mój syn płacił ci tak długo. Tak, płacił, a te pieniądze nie zmieniły pogody w naszym domu. Nie wystąpiłam o rozwód, nie miałam czasu, miałam dwójkę małych dzieci.
Teściowa nie pomagała, przyjeżdżała raz w miesiącu, czasem przywiozła owoce dla dzieci. Ojciec nie brał udziału w ich wychowaniu. Chciał mieć inne dzieci, z nową kobietą. Żyliśmy tak przez rok, potem poszłam do pracy i było łatwiej.
Usłyszałam wiadomość od mojej teściowej: “Mój syn wkrótce będzie miał dziecko, więc wystąp o rozwód, chcę, żeby mój wnuk miał ojca i pełną rodzinę”. W tym czasie ta kobieta była w piątym tygodniu ciąży. Nie stawiałam oporu, poszłam poddać ją autopsji. Tego samego dnia mój mąż miał wypadek samochodowy. Trafił do szpitala, a lekarze powiedzieli, że nie będzie mógł chodzić.
Zadzwoniła wtedy do mnie teściowa i powiedziała: “Zabierzesz męża ze szpitala, on potrzebuje opieki…” – Ja? Jesteś żoną, jeszcze się nie rozpadłaś, Tania, ten drań, pozbył się mojego dziecka, bo mój syn jest w błędzie. Moje obowiązki jako żony skończyły się, gdy odszedł, mimo że mamy dzieci. Nic go nie obchodziło.
Przez rok nie chciał nawet zobaczyć swoich dzieci. Porzucił nas, zdradził, niech zajmie się nim jego własna matka, która tak bardzo go kocha. Teściowa zabrała syna do domu.
Jest już na rekonwalescencji. Jesteśmy już po rozwodzie. Teściowa się nie uspokoiła, w kółko opowiada, że opiekuje się synem na starość, że ja, jego żona, potrzebowałam go, kiedy miał pieniądze, a kiedy stał się pełnoprawnym mężczyzną, rozwiodłam się z nim. Wiele osób ją poparło, a mnie powiedziano, że postąpiłam nieuczciwie.
Chociaż nie potrzebował mnie z dziećmi, kiedy był zdrowy. Myślę o wynajęciu mieszkania i przeprowadzce do domu siostry, która na mnie czeka.
