Mój mąż i ja zawsze marzyliśmy o wnukach, ale nasz syn Adam nigdy się nie ożenił, wciąż mając nadzieję na znalezienie miłości tak silnej jak nasza.
Pobraliśmy się młodo, mając odpowiednio 18 i 20 lat, i cieszyliśmy się naszą miłością przez całe życie. Chociaż Adam obiecał nam wspólne wakacje, mój mąż miał wiele innych planów na ten czas. Podczas naszych wakacji nad morzem Adam podekscytowany powiedział mi przez telefon, że poznał dziewczynę, Olesię, sierotę i sprzedawczynię lodów.
Miałam co do niej wątpliwości: zadawałam sobie pytanie, czy jest odpowiednią osobą dla mojego syna. Reklamy Ale Adam dostrzegł jej wewnętrzne piękno i dobroć. Niestety, Adam zginął kilka dni później w wypadku w drodze powrotnej z wakacji.
A teraz, 20 lat później, na naszym progu pojawił się młody mężczyzna o imieniu Adam, wyglądający niezwykle podobnie do naszego syna.
Za nim podążyła Olesya, która powiedziała nam, że spotkała naszego syna na plaży 20 lat temu. Nieświadoma jego śmiertelnego wypadku, była wtedy w ciąży z jego dzieckiem. Obawiając się osądu, zatrzymała dziecko, nadając mu imię Adam, i z pomocą wuja wkrótce stała się znakomitym lekarzem.
Emocje były ogromne, gdy powitaliśmy ich w naszym domu. Wdzięczny za ich wizytę, mój mąż żałował, że nie przyjechali wcześniej. Stali się naszą rodziną, wzbogacając nasze życie. W oczekiwaniu na ślub młodego Adama, nasze dni wypełnione są miłością.
Pomimo utrzymującego się bólu po stracie syna, jego dziedzictwo rozświetla nasz świat. Zachęcam wszystkich do pielęgnowania każdej chwili spędzonej z bliskimi, ponieważ życie jest naprawdę nieprzewidywalne…
