Nie jestem szalona i nie jestem złą babcią. Po prostu wszystko mi się znudziło. Tak, nie dawałem malin wnukom, paliłem je dla siebie. Całe życie się garbiłem, a teraz żyję na zasłużonej emeryturze.
Dlaczego miałbym nosić na plecach całą rodzinę? Nie mam już 40 lat. Moja córka i jej mąż niedawno wynajęli mieszkanie przez Internet. Podczas pobytu u mnie siedzieli mi na szyi i zwisali nogami. Niedawno ta dwójka zapłaciła ostatnie pieniądze za internet.
Teraz żyją z mojej emerytury. Płacę czynsz, płacę za zakupy, płacę za wszystko. Dobrze, że mam jeszcze worek ziemniaków, buraki i moje skręty, które też zrobiłem za własne pieniądze. Jestem zmęczona jedzeniem zupy z wody. Jestem zmęczona wszystkim.
To już trzeci raz, kiedy moja córka jest na zasiłku. Nikt już nie potrzebuje jej w pracy – nie jest wartościowym pracownikiem. Firma, w której pracowała, zamyka się, a ona wciąż tam chodzi. Otwarcie mówią jej: “Nie przychodź”. Ona tego nie rozumie. Jej mąż jest taki sam; firma, w której pracował, splajtowała.
Teraz ten zależny, podobnie jak jego żona, szuka pracy. Ciągle jest taki wymagający, chce mieć dobrze płacone koło domu, całe dnie gdzieś spędza: pewnie szuka wymarzonej pracy. Nie wiem jak długo to jeszcze potrwa. Właśnie dzisiaj, w pewnym momencie, przyszedłem z targu i postanowiłem wziąć trochę malin. Tak bardzo je uwielbiam. Wróciłem do domu i umyłem ją. Poszedłem po książkę i chciałem usiąść i poczytać.
A te wnuki przyleciały. Postanowiły zabrać moje maliny. Nakrzyczałam na nie. Poszły do matki, żeby się z niej naśmiewać. Moja córka przyszła i wezwała mnie do mojego sumienia. Mówią, że są dziećmi, mieszkamy w tym samym domu, musimy się dzielić. Powiedziała mi jak dziewczynce.
Nie mogłem tego znieść i powiedziałem jej wszystko. Wychowałam córkę sama, dałam jej wszystko. Wyszła za mąż i teraz muszę ją utrzymywać, razem z jej dziećmi i mężem. Byłem młody przez długi czas.
