Tamara, która kończyła 50 lat, postanowiła uczcić swoje urodziny, spełniając swoje życiowe marzenie: zamiast tradycyjnego świętowania w kawiarni, pojechała na wycieczkę do Włoch ze swoją bliską przyjaciółką Lerą.
Córka Olesi była zaskoczona i nieco niezadowolona z tego pomysłu, czując się pozbawiona. Ale matka wyjaśniła swój wybór, odnosząc się do emocjonalnego wsparcia, jakie Lera dała jej po śmierci męża i rzadkich wizyt córki.
Ale Olesya, czując się zaniedbana, skrytykowała matkę za to, że nie pomaga jej finansowo i woli przyjaciela rodziny. Tamara jednak broniła swojego prawa do życia dla siebie, oszczędzając wystarczająco dużo pieniędzy na podróż.
Olesia nadal wyrażała swoje rozczarowanie, wierząc, że jej matka powinna wspierać ją finansowo, zwłaszcza biorąc pod uwagę problemy z pracą jej męża Iwana.
Tamara wielokrotnie przypominała sobie jedną podsłuchaną rozmowę, w której Olesia i Iwan mówili o niej lekceważąco, co wzmocniło jej decyzję o postawieniu własnego szczęścia na pierwszym miejscu. Powiedziała Lerze o tym, co usłyszała, a ona poradziła jej, aby cieszyła się zasłużonymi wakacjami.
Wyjazd okazał się wielkim sukcesem, ale Tamara poczuła się bardzo smutna, gdy córka nie złożyła jej życzeń urodzinowych. Po powrocie do domu zaprosiła Olesię do siebie z prezentami, ale ta chłodno odmówiła.
Miesiąc później Olesia przyszła do Tamary ze łzami w oczach, powiedziała jej, że Ivan wkrótce ją opuści i zaproponowała sprzedaż mieszkania Tamary, aby sfinansować nowy biznes męża i być może go zatrzymać. Tamara stanowczo odmówiła, ceniąc już swoją niezależność i wspomnienia związane z mieszkaniem. Ta konfrontacja doprowadziła do napiętych relacji.
Tamara zaakceptowała fakt, że będzie musiała stawić czoła starości bez córki i wnuków.
Po 5 latach jej relacje z Olesią poprawiły się, choć brakowało im ciepła z przeszłości. W każdym razie decyzja Tamary, by postawić swoje szczęście na pierwszym miejscu, okazała się mądra, ponieważ wciąż borykała się z problemami rodzinnymi Olesi i niekonsekwencją Ivana w pracy.
